आगो र जीवनयुद्ध : जित्ने उपायहरु
— पञ्च विस्मृत
✍ By Pancha Vismrit
यो लेख मलेसियाबाट प्रकाशित श्री अभिलेख साप्ताहिकको वर्ष १, अङ्क ९, २०६४, मङ्सिर २२, शनिबार तदनुसार ८ डिसेम्बर, २००७ मा मेरो 'प्रवास' शीर्षकको स्तम्भमा प्रकाशित भएको थियो । जानकारीमूलक लेख भएकोले पुनर्प्रकाशन गरिएको छ ।
बिहान आधा घण्टाले चाँडो उठेँ । उठाइएँ भनौँ । समयद्वारा निर्देषित श्रमिक दिनचर्या । दोहोरिइरहने एकनासले । अनि भाग्नै पर्ने यसलाई, एक दुर्दम नियति ।
यद्यपि, यसपालीको मेरो उठाइमा केही नौलोपन थियो । चाँडै उठेको या उठाइएकोले भने पटक्कै हैन । एक तारिख बिहान सन् सात सेप्टेम्बरको, ‘पब्लिक फायर सेफ्टी एण्ड प्रिभेन्शन एजुकेशन सेन्टर’को बोलावट थियो– साबिकको समयभन्दा आधाघण्टा चाँडो उपस्थित हुनू । भनिए अनुसारले सबै स्टाफहरु जम्मा भयौँ । आगलागीबाट कसरी बच्ने, आगो लागिरहेको घरभित्रबाट आफू कसरी सुरक्षित तवरले उम्कने आदिको बारेमा एक घण्टे एक रोचक प्रशिक्षण दिइयो । हाम्रो लागि भनेर एक शब्द पनि अङ्ग्रेजी शब्द नबोलिएको चैनिज भाषाको प्रशिक्षणमा जानेका कुरा ‘प्रवास’मा राख्दा प्रवासीहरुलाई फाइदा नै पुग्ला लाग्यो ।
मलेसियामा कार्यरत नेपाली श्रमिकहरुले अनेक प्रकारका दुर्दशाहरु भोग्दै आएका छन् । गाली, यातना, जेल, लुटपात, सडक दुर्घटना आदि घटनाहरु गौण लाग्दछन् । जटिल समस्याको रुपमा विद्यमान प्रवासी श्रमिकहरुको प्रवासमा ‘सुतेको सुत्यै हुने’ समस्याको बारेमा नेपाल सरकारले एक कदम उठाउन झण्झट मानिरहेको अवस्था छ । यी समस्याका कुराका अलावा खतराका सन्दर्भहरु पनि उल्लेखनीय नै रहेका छन् । वस्तुत: मलेसियामा कार्यरत नेपाली श्रमिकहरुलाई धेरै कुराको खतरा छ । सम्बन्धित देश तथा जनताले भोग्नु पर्ने दैवीप्रकोप तथा दुर्दशाका भागीदार सम्बन्धित देशमा रहेका प्रवासीहरुले भोग्नै पर्दछ, माटो प्रयोग गरेपछि ।
सन् १९७१ मा मलेसियाका अधिकांश भाग बाढीग्रस्त बन्न पुगेको, र सङ्कटकाल नै लागू गर्नुपरेको इतिहास पढिँदै आएकोमा सन् २००६ को डिसेम्बर र सन् २००७ को जनवरीमा गरी दुई पल्ट मलेसियाले झण्डै त्यस्तै खालको दुर्दशा खेप्नु परेको थियो । प्रायद्वीपीय मलेसियाको दक्षिणपूर्वी राज्य जोहोर दुवैपल्टको बाढीबाट प्रभावित बनेको थियो । सन् २००६ डिसेम्बर महिनाको अर्थात् प्रथम बाढीमा मात्र सडक, ढल, बत्ती तथा अन्य आधारभूत संरचनाहरुको क्षतिको हिसाब पैँतालीस मिलियन आरएम निकालिएको छ । सन् २००७ जनवरी महिनाको अर्थात् दोस्रो बाढीबाट जोहोरका ७५,००० साबाहका २०००, पाहाङका १००० मान्छेको उद्धार गरी सुरक्षित स्थानमा स्थानान्तरण गर्नुपरेको थियो । जोहोरका २४ वटा सडक त बन्दै गर्नुपरेको थियो । दुवै पल्टको बाढीबाट जोहोर र साबाह राज्यका साथै मलाक्का, पाहाङ र तेरेङ्गानु राज्य समेत प्रभावित बनेका थिए । त्यसैगरि पूर्वका दुई राज्यमध्ये सारावाकमा गएको पहिरोबाट २०० जना घरबारविहीन बन्न पुगेको घटना सन् २००६ तिरकै हो । यता मलाक्काको बन्दार हिलिर भन्ने स्थानमा भएको आगलागीबाट चार बच्चाहरुको मृत्यु भएको घटना पनि आलै छ । यसरी पहिल्याउँदै जाने हो भने घटनाहरुको फेहरिस्त लामै बन्न सक्छ, जहाँ प्रवासी नेपाली श्रमिकहरुको नाम समेत आउने गरेको छ, जुन दु:खको कुरा हो ।
उत्तर–पश्चिम चिनको एक कोइला खानीमा पचास वर्षदेखि बल्दै आएको आगोले एक करोड बीस लाख टनभन्दा बढी कोइला सखाप पारेको र आगो निभाउन अग्नी समनकर्ताहरु बल्ल सफल भएको एक रोचक खबर भर्खरै प्रकाशनमा आएको छ । यस घटनाबाट पनि आगोको शक्ति सजिलै आँकलन गर्न सकिन्छ ।
के गर्ने, यदि हामी घरभित्र बसिरहेका छौँ, र आगो दन्किन थालेको छ ? प्रशिक्षणमा बाँढिएको ज्ञान म यहाँ राख्न चाहन्छु :
१, दन्किरहेको आगोबाट बच्दै सुरक्षित स्थानसम्म पुग्न स्वभावत: ताप, धुवाँ तथा आगोको ज्वालाबाट बच्दै जोगिँदै भाग्नुपर्ने हुन्छ । तपाइँ यदि एउटा कोठाभित्र थुनिनु भएको छ भने आतिएर ढोका नखोल्नुहोस् । बरु ढोका खोल्नुअघि ढोकाको ताप पत्ता लगाउनुहोस् । यदि त्यो तातो छ भने नखोल्नुहोस्, बरु वैकल्पिक बाटो खोज्नुहोस् । यदि त्यो तातो छैन भने घुँडा टेकेर सावधानीपूर्वक खोल्नुहोस् । यदि कोठाभित्र ताप र धुवाँ छिरिरहेको छ भने तुरुन्तै कुनै वस्तु जस्तो तौलिया, ब्ल्याङ्केट आदिले धुवाँ छिरिरहेको दुलोलाई टाल्नुहोस् ।
२, ढोकामा ताप छ भने वैकल्पिक बाटोको रुपमा झ्याललाई रोज्नुपर्ने हुनसक्छ । झ्याल खोल्नअघि ढोका राम्ररी बन्द रहेकोनरहेको जाँच्नुहोस् । यदि तपाइँ घरको प्रथम तलाको कोठामा थुनिनुभएको छ भने झ्यालबाट हाम फालेर भाग्न सक्नुहुन्छ । भुइँमा कोही छन् भने झ्यालबाट बच्चाहरुको उद्धार गर्न सजिलो हुन्छ । झ्यालबाट तपाइँ भाग्न खोजिरहनुभएको छ भने खुट्टा पहिले निकाल्नुहोस् । र, होसियार भएर समाएर कर परेपछि मात्रै हाम फाल्नुहोस् ।
३, तपाइँ यदि दोस्रो तलामा बस्नुभएको छ भने झ्यालबाट त्यसरी हाम फलेर भाग्ने प्रयास नगर्नुहोस् । त्यसो गर्नुभयो भने तपाइँ गम्भीर रुपमा घाइँते बन्न सक्नुहुनेछ । यस्तो अवस्थामा बरु वैकल्पिक बाटो जस्तो सिँढी, बार्दली या नजिकैको रुखलाई लिन सक्नुहुन्छ । नभए उद्धारकर्ताहरुको प्रतीक्षा गर्नु नै वेश हुन्छ । यदि तपाइँसित टेलिफोन या मोबाइलफोन छ भने फायर ब्रिग्रेड या मानवीय सहायताका लागि फोन गर्न नभुल्नुहोस् । फोन गर्दा आफू बसेको स्थानको सही र स्पष्ट सूचना दिनुहोस्, र देखिने ठाउँमा बस्नुहोस् । यदि त्यो रातको समय छ भने मान्छेको ध्यानाकर्षण गराउन टर्च लाइट बाल्ने, सेतो कपडा हल्लाउने या कराउने आदि कार्य गर्न सक्नुहुन्छ ।
४, तपाइँ धुवाँभित्र पर्नुभयो अथवा तपाइँको भाग्ने बाटो धुवाँम्मे भएको छ, र अन्य कुनै वैकल्पिक बाटो पनि देखिरहनुभएको छैन भने तपाइँको बच्ने चान्स कम हुन सक्छ । यद्यपि, यस्तो अवस्थामा तपाइँ बामे सर्दै अघि बढ्न सक्नुहुन्छ । किनभने भुइँको सतहदेखि ३० देखि ६० सेमीको भागमा अक्सिजन पाउने सम्भावना रहन्छ ।
५, यदि तपाइँको लुगा आगोले भेटिहाल्यो र त्यो बल्न थालेको छ भने "Stop, Drop, Roll" विधीको प्रयोग गर्न सक्नुहुन्छ, जुन विधी प्रयोग गरेर विश्वका धेरै मान्छेले आफ्नो ज्यान बचाएका छन् । लुगा बलिरहेको अवस्थामा दौडनु भनेको आगोको ज्वालालाई अझ दन्किन दिनु हो । त्यसकारण पहिले अडिनुहोस् (Stop), भुइँमा ढल्नुहोस् (Drop), र दुवै हातले मुख छोपेर आगोको ज्वाला नमरुञ्जेल गुड्दै जानुहोस् (Roll) । अथवा भिजेको बोरा या ब्ल्याङ्केटले आफूलाई बेरेर पनि तपाइँ अगो निभाउन सक्नुहुन्छ ।
६, अन्ततः तपाइँ बच्नु भयो तर आगोले पोलेको घाउ लिएर । घाउले पोलेर दुखिरहेछ, र यदि त्यो घाउ प्रथम या दोस्रो डिग्रीको छ भने त्यसमाथि बरफ पानी खन्याने प्रयास नगर्नुहोस् । बरु त्यसलाई चिसो पानीले दशपन्ध्र मिनेटसम्म भिजाइराख्नुहोस् । र, पोलाइ र दुखाइ कम भएपछि उपचारका लागि लानुहोस् । तेस्रो डिग्रीको घाउ छ भने कुनै कपडाले, जुन रुवादार नहोस्, छोप्नुहोस् र उपचारतर्फ लगिहाल्नुहोस् । यदि पोलेको ठाउँमा आफूले लगाइराखेको लुगा टाँसिएको छ भने त्यसलाई छुट्टाउने प्रयास नगर्नुहोस् ।
यहाँ बुझ्नु पर्ने कुरा : छालाको बाहिरी भाग मात्र जलेको छ भने त्यसलाई प्रथम डिग्रीको मानिन्छ । यदि फोका नै उठेर पानी जमेको छ भने त्यो दोस्रो डिग्रीको हुन्छ । र, यदि त्योभन्दा पनि गम्भीर किसिमको घाउ बनेको भए त्यसलाई तेस्रो डिग्रीको भनेर बुझ्नु पर्छ, जसलाई इमर्जेन्सी उपचारको आवश्यकता पर्दछ ।
प्रशिक्षण सकियो । बीचबीचमा आगलागी पीडितका तसबिरहरु देखाइए । फायर एक्स्टिङ्ग्विशर, फायर ब्ल्याङ्केट आदिको प्रयोग गर्ने तरिकाहरु प्रदर्शन गरियो । समग्रमा प्रशिक्षण निक्कै जानकारीमूलक रह्यो ।
उठेर हिँड्दा सामान्य लाग्ने कुनै पनि विषय वास्तवमा त्यति सामान्य पनि नहुँदा रहेछन् है भन्ने कुराको बोध भएर आयो ।
जय प्रवास ।
श्री अभिलेख साप्ताहिक, वर्ष १, अङ्क ९, २०६४, मङ्सिर २२, शनिबार । ८ डिसेम्बर, २००७
✍ By Pancha Vismrit
 |
| Photo source: इदैनिकपोस्ट |
यो लेख मलेसियाबाट प्रकाशित श्री अभिलेख साप्ताहिकको वर्ष १, अङ्क ९, २०६४, मङ्सिर २२, शनिबार तदनुसार ८ डिसेम्बर, २००७ मा मेरो 'प्रवास' शीर्षकको स्तम्भमा प्रकाशित भएको थियो । जानकारीमूलक लेख भएकोले पुनर्प्रकाशन गरिएको छ ।
बिहान आधा घण्टाले चाँडो उठेँ । उठाइएँ भनौँ । समयद्वारा निर्देषित श्रमिक दिनचर्या । दोहोरिइरहने एकनासले । अनि भाग्नै पर्ने यसलाई, एक दुर्दम नियति ।
यद्यपि, यसपालीको मेरो उठाइमा केही नौलोपन थियो । चाँडै उठेको या उठाइएकोले भने पटक्कै हैन । एक तारिख बिहान सन् सात सेप्टेम्बरको, ‘पब्लिक फायर सेफ्टी एण्ड प्रिभेन्शन एजुकेशन सेन्टर’को बोलावट थियो– साबिकको समयभन्दा आधाघण्टा चाँडो उपस्थित हुनू । भनिए अनुसारले सबै स्टाफहरु जम्मा भयौँ । आगलागीबाट कसरी बच्ने, आगो लागिरहेको घरभित्रबाट आफू कसरी सुरक्षित तवरले उम्कने आदिको बारेमा एक घण्टे एक रोचक प्रशिक्षण दिइयो । हाम्रो लागि भनेर एक शब्द पनि अङ्ग्रेजी शब्द नबोलिएको चैनिज भाषाको प्रशिक्षणमा जानेका कुरा ‘प्रवास’मा राख्दा प्रवासीहरुलाई फाइदा नै पुग्ला लाग्यो ।
मलेसियामा कार्यरत नेपाली श्रमिकहरुले अनेक प्रकारका दुर्दशाहरु भोग्दै आएका छन् । गाली, यातना, जेल, लुटपात, सडक दुर्घटना आदि घटनाहरु गौण लाग्दछन् । जटिल समस्याको रुपमा विद्यमान प्रवासी श्रमिकहरुको प्रवासमा ‘सुतेको सुत्यै हुने’ समस्याको बारेमा नेपाल सरकारले एक कदम उठाउन झण्झट मानिरहेको अवस्था छ । यी समस्याका कुराका अलावा खतराका सन्दर्भहरु पनि उल्लेखनीय नै रहेका छन् । वस्तुत: मलेसियामा कार्यरत नेपाली श्रमिकहरुलाई धेरै कुराको खतरा छ । सम्बन्धित देश तथा जनताले भोग्नु पर्ने दैवीप्रकोप तथा दुर्दशाका भागीदार सम्बन्धित देशमा रहेका प्रवासीहरुले भोग्नै पर्दछ, माटो प्रयोग गरेपछि ।
सन् १९७१ मा मलेसियाका अधिकांश भाग बाढीग्रस्त बन्न पुगेको, र सङ्कटकाल नै लागू गर्नुपरेको इतिहास पढिँदै आएकोमा सन् २००६ को डिसेम्बर र सन् २००७ को जनवरीमा गरी दुई पल्ट मलेसियाले झण्डै त्यस्तै खालको दुर्दशा खेप्नु परेको थियो । प्रायद्वीपीय मलेसियाको दक्षिणपूर्वी राज्य जोहोर दुवैपल्टको बाढीबाट प्रभावित बनेको थियो । सन् २००६ डिसेम्बर महिनाको अर्थात् प्रथम बाढीमा मात्र सडक, ढल, बत्ती तथा अन्य आधारभूत संरचनाहरुको क्षतिको हिसाब पैँतालीस मिलियन आरएम निकालिएको छ । सन् २००७ जनवरी महिनाको अर्थात् दोस्रो बाढीबाट जोहोरका ७५,००० साबाहका २०००, पाहाङका १००० मान्छेको उद्धार गरी सुरक्षित स्थानमा स्थानान्तरण गर्नुपरेको थियो । जोहोरका २४ वटा सडक त बन्दै गर्नुपरेको थियो । दुवै पल्टको बाढीबाट जोहोर र साबाह राज्यका साथै मलाक्का, पाहाङ र तेरेङ्गानु राज्य समेत प्रभावित बनेका थिए । त्यसैगरि पूर्वका दुई राज्यमध्ये सारावाकमा गएको पहिरोबाट २०० जना घरबारविहीन बन्न पुगेको घटना सन् २००६ तिरकै हो । यता मलाक्काको बन्दार हिलिर भन्ने स्थानमा भएको आगलागीबाट चार बच्चाहरुको मृत्यु भएको घटना पनि आलै छ । यसरी पहिल्याउँदै जाने हो भने घटनाहरुको फेहरिस्त लामै बन्न सक्छ, जहाँ प्रवासी नेपाली श्रमिकहरुको नाम समेत आउने गरेको छ, जुन दु:खको कुरा हो ।
उत्तर–पश्चिम चिनको एक कोइला खानीमा पचास वर्षदेखि बल्दै आएको आगोले एक करोड बीस लाख टनभन्दा बढी कोइला सखाप पारेको र आगो निभाउन अग्नी समनकर्ताहरु बल्ल सफल भएको एक रोचक खबर भर्खरै प्रकाशनमा आएको छ । यस घटनाबाट पनि आगोको शक्ति सजिलै आँकलन गर्न सकिन्छ ।
के गर्ने, यदि हामी घरभित्र बसिरहेका छौँ, र आगो दन्किन थालेको छ ? प्रशिक्षणमा बाँढिएको ज्ञान म यहाँ राख्न चाहन्छु :
१, दन्किरहेको आगोबाट बच्दै सुरक्षित स्थानसम्म पुग्न स्वभावत: ताप, धुवाँ तथा आगोको ज्वालाबाट बच्दै जोगिँदै भाग्नुपर्ने हुन्छ । तपाइँ यदि एउटा कोठाभित्र थुनिनु भएको छ भने आतिएर ढोका नखोल्नुहोस् । बरु ढोका खोल्नुअघि ढोकाको ताप पत्ता लगाउनुहोस् । यदि त्यो तातो छ भने नखोल्नुहोस्, बरु वैकल्पिक बाटो खोज्नुहोस् । यदि त्यो तातो छैन भने घुँडा टेकेर सावधानीपूर्वक खोल्नुहोस् । यदि कोठाभित्र ताप र धुवाँ छिरिरहेको छ भने तुरुन्तै कुनै वस्तु जस्तो तौलिया, ब्ल्याङ्केट आदिले धुवाँ छिरिरहेको दुलोलाई टाल्नुहोस् ।
२, ढोकामा ताप छ भने वैकल्पिक बाटोको रुपमा झ्याललाई रोज्नुपर्ने हुनसक्छ । झ्याल खोल्नअघि ढोका राम्ररी बन्द रहेकोनरहेको जाँच्नुहोस् । यदि तपाइँ घरको प्रथम तलाको कोठामा थुनिनुभएको छ भने झ्यालबाट हाम फालेर भाग्न सक्नुहुन्छ । भुइँमा कोही छन् भने झ्यालबाट बच्चाहरुको उद्धार गर्न सजिलो हुन्छ । झ्यालबाट तपाइँ भाग्न खोजिरहनुभएको छ भने खुट्टा पहिले निकाल्नुहोस् । र, होसियार भएर समाएर कर परेपछि मात्रै हाम फाल्नुहोस् ।
३, तपाइँ यदि दोस्रो तलामा बस्नुभएको छ भने झ्यालबाट त्यसरी हाम फलेर भाग्ने प्रयास नगर्नुहोस् । त्यसो गर्नुभयो भने तपाइँ गम्भीर रुपमा घाइँते बन्न सक्नुहुनेछ । यस्तो अवस्थामा बरु वैकल्पिक बाटो जस्तो सिँढी, बार्दली या नजिकैको रुखलाई लिन सक्नुहुन्छ । नभए उद्धारकर्ताहरुको प्रतीक्षा गर्नु नै वेश हुन्छ । यदि तपाइँसित टेलिफोन या मोबाइलफोन छ भने फायर ब्रिग्रेड या मानवीय सहायताका लागि फोन गर्न नभुल्नुहोस् । फोन गर्दा आफू बसेको स्थानको सही र स्पष्ट सूचना दिनुहोस्, र देखिने ठाउँमा बस्नुहोस् । यदि त्यो रातको समय छ भने मान्छेको ध्यानाकर्षण गराउन टर्च लाइट बाल्ने, सेतो कपडा हल्लाउने या कराउने आदि कार्य गर्न सक्नुहुन्छ ।
४, तपाइँ धुवाँभित्र पर्नुभयो अथवा तपाइँको भाग्ने बाटो धुवाँम्मे भएको छ, र अन्य कुनै वैकल्पिक बाटो पनि देखिरहनुभएको छैन भने तपाइँको बच्ने चान्स कम हुन सक्छ । यद्यपि, यस्तो अवस्थामा तपाइँ बामे सर्दै अघि बढ्न सक्नुहुन्छ । किनभने भुइँको सतहदेखि ३० देखि ६० सेमीको भागमा अक्सिजन पाउने सम्भावना रहन्छ ।
५, यदि तपाइँको लुगा आगोले भेटिहाल्यो र त्यो बल्न थालेको छ भने "Stop, Drop, Roll" विधीको प्रयोग गर्न सक्नुहुन्छ, जुन विधी प्रयोग गरेर विश्वका धेरै मान्छेले आफ्नो ज्यान बचाएका छन् । लुगा बलिरहेको अवस्थामा दौडनु भनेको आगोको ज्वालालाई अझ दन्किन दिनु हो । त्यसकारण पहिले अडिनुहोस् (Stop), भुइँमा ढल्नुहोस् (Drop), र दुवै हातले मुख छोपेर आगोको ज्वाला नमरुञ्जेल गुड्दै जानुहोस् (Roll) । अथवा भिजेको बोरा या ब्ल्याङ्केटले आफूलाई बेरेर पनि तपाइँ अगो निभाउन सक्नुहुन्छ ।
६, अन्ततः तपाइँ बच्नु भयो तर आगोले पोलेको घाउ लिएर । घाउले पोलेर दुखिरहेछ, र यदि त्यो घाउ प्रथम या दोस्रो डिग्रीको छ भने त्यसमाथि बरफ पानी खन्याने प्रयास नगर्नुहोस् । बरु त्यसलाई चिसो पानीले दशपन्ध्र मिनेटसम्म भिजाइराख्नुहोस् । र, पोलाइ र दुखाइ कम भएपछि उपचारका लागि लानुहोस् । तेस्रो डिग्रीको घाउ छ भने कुनै कपडाले, जुन रुवादार नहोस्, छोप्नुहोस् र उपचारतर्फ लगिहाल्नुहोस् । यदि पोलेको ठाउँमा आफूले लगाइराखेको लुगा टाँसिएको छ भने त्यसलाई छुट्टाउने प्रयास नगर्नुहोस् ।
यहाँ बुझ्नु पर्ने कुरा : छालाको बाहिरी भाग मात्र जलेको छ भने त्यसलाई प्रथम डिग्रीको मानिन्छ । यदि फोका नै उठेर पानी जमेको छ भने त्यो दोस्रो डिग्रीको हुन्छ । र, यदि त्योभन्दा पनि गम्भीर किसिमको घाउ बनेको भए त्यसलाई तेस्रो डिग्रीको भनेर बुझ्नु पर्छ, जसलाई इमर्जेन्सी उपचारको आवश्यकता पर्दछ ।
प्रशिक्षण सकियो । बीचबीचमा आगलागी पीडितका तसबिरहरु देखाइए । फायर एक्स्टिङ्ग्विशर, फायर ब्ल्याङ्केट आदिको प्रयोग गर्ने तरिकाहरु प्रदर्शन गरियो । समग्रमा प्रशिक्षण निक्कै जानकारीमूलक रह्यो ।
उठेर हिँड्दा सामान्य लाग्ने कुनै पनि विषय वास्तवमा त्यति सामान्य पनि नहुँदा रहेछन् है भन्ने कुराको बोध भएर आयो ।
जय प्रवास ।
श्री अभिलेख साप्ताहिक, वर्ष १, अङ्क ९, २०६४, मङ्सिर २२, शनिबार । ८ डिसेम्बर, २००७
एसएमएसबाट प्रतिक्रिया :
"पञ्चजी, आगलागीबाट बच्ने उपाय (अमूल्य जानकारी) पत्रिकामार्फत दिनुभएकोमा धन्यवाद ।
अरु जानकारीहरु पनि दिँदै जानु होला ।"
+६०१६९६४४८१२
Comments
Post a Comment